O Hiszpanii i Szlaku Jakubowym do Santiago de Compostela
Utworzono dnia 20.01.2009
W dniu 08 października 2008 r. odbył się wernisaż wystawy Waltera Gawlika. Pan Walter Gawlik, artysta malarz i fotografik, zamieszkały w Offenbach n. Menem po dwakroć przemierzył szlak Jakubowy. W 2005 roku rozpoczął w Roncesvalles (szlak nawarryjski (760 km), a w 2006 przemierzył 900 km zaczynając wędrówkę od przełęczy Somport w Pirenejach na granicy Francji i Hiszpanii (tzw. szlak francuski). Wystawa o Hiszpanii i Szlaku Jakubowym do Santiago de Compostela, jest już trzecią prezentacją Jego twórczości w piekarskiej bibliotece.
Szlak Jakubowy do Santiago de Compostela
Jakub Starszy i jego brat Jan (synowie rybaka galilejskiego, Zebedeusza) byli jednymi z Dwunastu Apostołów, uczniów Jezusa Chrystusa. Jakub stał się pierwszym z apostołów, który zginął śmiercią męczeńską. W 44 r. n.e., za panowania Heroda Agrypy, ścięto mu głowę.
Jak przekazuje tradycja, uczniowie przewieźli jego ciało łodzią z Palestyny do Galicji. Tutaj słuch po św. Jakubie zaginął. Niepamięć ta nie miała jednak trwać wiecznie. W 813 r. pustelnik Pelayo miał objawienie, że w lesie spoczywa ciało Jakuba Zebedeuszowego. Kiedy modlił się wieczorem, zauważył wielką, błyszczącą gwiazdę i powiadomił o tym zdarzeniu biskupa Irii, który przybywszy na miejsce odkrył marmurowy grobowiec umieszczony w skalnej jaskini. Leżące w nim ludzkie szczątki, władze, zarówno kościelne jak i cywilne, uznały za pozostałości ciała Santiago - św. Jakuba Apostoła, zwanego Starszym. Po tym odkryciu król Alfonso II rozkazał wybudować kaplicę, w której przechowywane będą szczątki Świętego. To właśnie wydarzenie dało początek i impuls do rozwoju miasta Santiago de Compostela (Świętego Jakuba na Polu Gwiazd), położonego wtedy w sercu galicyjskich lasów. Przez wieki Santiago de Compostela stało się celem milionów pielgrzymów, którzy przebywali tereny północnej Hiszpanii, aby dotrzeć do miejsca, gdzie na europejskiej ziemi pochowany jest jedyny, poza św. Piotrem w Rzymie, apostoł. Pątnika udającego się do Santiago nazywano peregrino. Obowiązywał go jedyny w swoim rodzaju rytuał pielgrzymi, a nawet specyficzny strój, złożony z płaszcza, peleryny, okrągłego kapelusza z szerokim rondem, przypinanym z przodu za pomocą muszli, także atrybuty pątnicze, jak: tykwa na wodę, długa laska, sakwa podróżna. Motyw muszli stał się z czasem symbolem pielgrzymowania, wędrówki z domu do Domu. Taką właśnie rolę pełni ona w herbie papieża Benedykta XVI.
Od XV w. obserwuje się postępujący spadek popularności pielgrzymowania spowodowany niestabilną sytuacją w Europie. Kult zaczyna odżywać w połowie XIX w., a potwierdzeniem tego, że Droga św. Jakuba odzyskała już swój dawny splendor, było wpisanie miasta Santiago de Compostela oraz Szlaku św. Jakuba na listę światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO oraz uznanie Drogi św. Jakuba Pierwszym Europejskim Szlakiem Kulturowym. W 1989 Santiago de Compostela było gospodarzem IV Światowych Dni Młodzieży odbywających się pod przewodnictwem Jana Pawła II.
Od tego momentu El Camino de Santiago wciąż zyskuje na popularności, nie tylko jako szlak religijny, ale także kulturowy i duchowy. Bo też Drogę św. Jakuba tworzą przede wszystkim osoby, które nią podążają i podążały w poprzednich epokach. Dla jednych jest ona symbolem, dla innych drogą wiary, sztuki czy kultury, podróżą przyrody i człowieka, spotkaniem z czymś ponadzmysłowym i poszukiwaniem samego siebie. To nie tylko próba fizyczna - przejścia określonej ilości kilometrów w trudnych warunkach - to przede wszystkim wyzwanie mentalne i duchowe, do którego każdy musi być odpowiednio przygotowany.
Walter Gawlok - O Hiszpanii i Szlaku Jakubowym do Santiago de Compostela
Utworzono dnia 02.07.2015, 12:50
